تبعید ارامنه از خانه‌هایشان اغلب با غارت، تجاوز و کشتار همراه بود. تبعیدشدگان یا در همان ابتدا در درگیریها کشته می‌شدند و یا از گرسنگی و بی سرپناهی در راه ارودگاههای نزدیک استان دیرالزور جانشان را از دست می‌دادند. این‌که دلیل واقعی صاحب منصبان ترک از اقدام به این نسل‌کشی چه بوده است به واقع هنوز به صراحت آشکار نشده است. به ویژه که بسیاری از اسناد و مدارک این نسل کشی در کتابخانه‌ها و سازمان‌های دولتی ترکیه محبوس مانده‌اند که اجازه ی بهره‌برداری از آنها به محققان مستقل داده نمی شود. دولت‌های ترکیه در دوره‌های گذشته تا به امروز معتقد بوده‌اند که این واقعه یک نسل کشی نبوده است و بسیاری از ترکهای بی دفاع نیز در جریان این منازعات کشته شده اند.